Kêfmijkê

  Kengî bû yekem cara min lê guhdarî kir, naye bîra min lê berî bi du sê rojan, me ji ber baranê xwe spartibû binê banekî li Mêrdîna kevin, jê re dibêjin izlaArt. Ji ber baranê cêran jî qut bûbû, li ber roniya çirayeke extiyar, pişta wê qof bûbû, em rûniştin, ez û hevaleke xwe.    Îja straneke dengê wê kêm ji anîşkekê dihat. Di nav sihbet û axaftin û kenê me de çend gotinên stranê jî dikete nav qerebalixa me de, em du kes bûn lê bi qasî komek kuflet me deng derdixist. Wê kêliyê min jî henekê xwe bi stranê dikir, gelek caran digot " folon " û min jî pê re digot, wek " foyooo " û em ji xwe re hê bêhtir dikenîn. Hema piştî çend kêliye dî min tê der anî ku deng yê Salif e, min jî dengê xwe kêm kir û min lê guhdarî kir.    Paşê me bi telefonên xwe yên berîkê li gotinên stranê meyzand, û li wateya gotinan, bi zimanê inglîzî hebû ─li jêr min j'bo we wergerand bo kurdî─ êdî nû nû di hişê min de cîh girt, nû nû gotin zelal bûn û ketine hişê min.   Stranê behs...